ใส่บาตร..ทำบุญ

.................................

ใส่บาตร..ทำบุญ

ในช่วง “เข้าพรรษา” นั้นเป็น “เวลาดี” ของ “ชาวพุทธ” ส่วนใหญ่ หลายคนจึงมักจะน้อมใจ “ปฏิบัติดี-ปฏิบัติชอบ” ให้ยิ่งกว่าเดิม บ้างก็ “ตั้งใจ” จะ “อ่านหนังสือธรรมะ” ให้มากขึ้น บางคนก็ถือโอกาส “อธิษฐานจิต” ปฏิบัติตน “อยู่ในศีล-อยู่ในธรรม” หรือบางคนที่เคยลองฝึกหัด “ปฏิบัติสมาธิภาวนา” มาบ้าง ก็ถือโอกาสที่หลายสำนัก “ครูบาอาจารย์” อยู่กันพร้อมหน้า ตัดสินใจ “ลางาน” ไป “เข้าวัด” เสียสักคราวหนึ่ง ถือเป็นโอกาส “ชาร์จแบตเตอร์รี่” ให้กับตัวเองไปในตัว

อย่างน้อยก็เผื่อได้ “พลัง” กลับมา “สู้งาน-สู้ชีวิต” ในยุคที่เศรษฐกิจบีบรัด และนับวันจะผืดเคือง...

หากจะถามว่า “อะไรดีกว่ากัน” ก็คงต้องตอบว่า “ดีทั้งหมด-ดีทั้งสิ้น” ยิ่งประพฤติปฏิบัติดังที่ว่ามาแล้ว ด้วย “จิตอันเป็นกุศล” ผลที่ได้ก็จะยิ่ง “สมบูรณ์พร้อม” ทั้ง “ทางโลก” และ “ทางธรรม”

กล่าวคือ การที่ใครสักคนหนึ่ง(หรือหลายคน)ตั้งใจ “กระทำความดี” สิ่งที่จะเกิดขึ้นแน่ๆ ก็คือ “ตนเอง” และ “คนรอบข้าง” สามารถดำเนินชีวิตอยู่ “ร่วมกัน” ได้ด้วย “ความสุข” และ “สงบเย็น” ยิ่งเป็น “ความดี” ที่ปราศจาก “ความยึดมั่นถือมั่น” ด้วยแล้ว ก็มีแต่จะนำ “สุข” มาให้

ยิ่งคน “ทำดี” มากขึ้นเท่าใด “คนดี” ก็จะช่วยให้ “สังคมดี” มากขึ้นเท่านั้น...

เมื่อ “สิ่งแวดล้อมดี-คนดี” ความก้าวหน้าในทางธรรมก็เกิดขึ้นได้โดยง่าย เป็นผลสะท้อนกลับมาสู่ “ผู้ใฝ่ใจในธรรม” ที่จะตามมาภายหลังยิ่งขึ้นไปอีก กล่าวได้ว่าเป็น “พลวัต” ของ “ธรรมะ” โดยแท้

กล่าวเช่นนี้หลายๆ คนที่ยังไม่มีโอกาสปฏิบัติทั้ง “ศีล – สมาธิ – ปัญญา” หรือยังไม่สามารถจัดสรรให้ตนเอง “ปฏิบัติธรรม” อย่างเข้มข้นได้จะทำอย่างไรกัน?

ในที่นี้อยากจะให้ทดสอบ หรือทดลองตัวเองด้วยการ “ตื่นเช้า” เพื่อ “ใส่บาตร” ดูบ้าง...

ยิ่งบางคนที่แทบไม่มีโอกาสได้เห็นตะวันแรกขึ้น หรือไม่เคยมีโอกาส “ให้ทาน” ใน “ชีวิตประจำวัน” ตามปกติได้สักที ก็น่าจะลองอาศัยช่วงเวลาดีๆ เช่นนี้ “เริ่มต้น” ดูสักคราว

ในพรรษาหรือช่วงเวลา ๓ เดือน นับตั้งแต่หลังวันอาสาฬหบูชา จะเป็นช่วงที่มี “พระใหม่” ทั้งที่เป็นคนทำงานหรือข้าราชการลาบวช และสามเณรผู้ครบอายุอุปสมบทในปีนี้-ในพรรษานี้ พอดี มาอยู่ ร่วมวัด-ร่วมสำนัก กันเป็นจำนวนมาก หาก อุบาสก-อุบาสิกา มีแก่ใจ “ใส่บาตร-ทำบุญ” นอกจากจะเป็นการสละละตัวตนเพื่อให้ทานตามอริยวินัย หรือตามจารีตประเพณีอันดีงามแล้ว ก็ยังเป็นการอุดหนุน หรือทำนุบำรุงการพระศาสนาให้สถิตสถาพรยิ่งๆ ขึ้นไปอีกด้วย เพราะด้านหนึ่ง เมื่อพระใหม่รับรู้ได้ถึงศรัทธาและปัญญาแห่งการทำนุบำรุงพระศาสนาของฆราวาสญ าติโยม ก็ยิ่งจะช่วยให้มั่นใจในชีวิตสมณะ เกิดความแกล้วกล้าในทางธรรม และความสมบูรณ์พร้อมทางร่างกาย ในการศึกษาและปฏิบัติตามที่ตนเชื่อมั่นศรัทธา

หากคฤหัสถ์ญาติโยมท่านใดยังไม่อาจปฏิบัติ “ศีล – สมาธิ – ปัญญา” ได้อย่างเต็มที่ การ “ใส่บาตร” ก็ถือได้ว่าเป็น “ความดี” ที่เป็น “จุดเริ่มต้น” ของ “ทาน – ศีล – ภาวนา” ได้อีกทางหนึ่ง

หาโอกาส “ตื่นเช้า” แล้วลอง “ตั้งจิตอันเป็นกุศล” จัดเตรียมอาหาร “ด้วยตนเอง” อย่างง่ายๆ สะอาด และบริสุทธิ์ แล้วใส่บาตรพระหนุ่มเณรน้อยทั่วๆ ไปอย่าง “ไม่เจาะจง” ดูบ้าง ขอเพียงตั้งใจให้ดี จัดเตรียมและจัดทำทุกอย่างด้วยความมีสติ, สมาธิ และปัญญา น้อมใจให้ทานแด่ท่านที่ผ่านทางมาอย่างไม่ต้องหวังผลตอบแทนใดๆ แอบแฝง

ปฏิบัติได้เช่นนี้วันหนึ่ง ก็เพิ่ม “วันดีๆ” ในชีวิตขึ้นมาอีก “หนึ่งวัน” ทำหลายวัน ก็ดีหลายวัน

ไม่ยากเลย...