ศรัทธา...

......................................

ศรัทธา...

ว่ากันว่า “คนชั้นกลาง” หรือ “ชนชั้นใหม่” ที่เพิ่งเกิดขึ้น และอยู่ระหว่าง “คนชั้นสูง” กับ “คนชั้นต่ำ” ตามการแยกระดับผู้คน “อย่างฝรั่ง” หรือ “แบบฝรั่ง” นั้น เป็นมนุษย์ประเภทไม่เชื่ออะไรง่ายๆ

ด้านหนึ่ง อาจเป็นเพราะ “ชนชั้นกลาง” เกิดขึ้นจากการ “ยกระดับตนเอง” หรือการ “สร้างมาตรฐานใหม่” ให้กับ “ชนชั้น” ของตน อันเป็นที่มาของ “ความเชื่อมั่น” หรือ “ความยึดมั่นถือมั่น” ใน “ความสำเร็จ” ตลอดจน “ความสามารถ” ที่ตัวมี ที่สามารถ “พัฒนา” สถานะของตนเองขึ้นมาได้

ขณะที่อีกด้านหนึ่ง “ความใหม่” ของชนชั้นนี้ ก็เป็นเหตุให้พวกเขา(และเธอ) “ไร้ราก” กล่าวคือ ไร้ที่มา ไม่มีแบบอย่าง และขาดบรรทัดฐาน อันจะต้องสืบเนื่อง หรือผ่านการทดสอบมาแล้วอย่างยาวนาน ซ้ำแล้วซ้ำอีก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งมิติทาง “ศีลธรรม-จริยธรรม” ตลอดจนมิติทาง “วัฒนธรรม” และ “อารยธรรม” ซึ่งหมายถึง วิถีแห่งความเป็นอยู่ การเสพบริโภค และการผลิตของผองชน ฯลฯ

กล่าวกันว่า “คนชั้นกลาง” นั้น ยิ่งนับวันจะเพิ่มปริมาณขึ้น และให้ผลผลิตประเภท “ไม่มีที่มา ไม่มีที่อยู่ ไม่รู้ที่ไป” มากขึ้น และมากขึ้น ทุกๆ ที

และจะเป็นเพราะชนชั้นนี้ “ส่วนใหญ่” เป็นพวก “หาเงินง่าย-ใช้เงินคล่อง” แบบ “เศรษฐีใหม่” หรือ “คนเพิ่งรวย” ที่มักจะ “หวั่นไหวง่าย” หรือ “วิตกกังวล” ในความ “มั่นคง” และ “มั่งคั่ง” ของตนเอง ซึ่งส่วนใหญ่ปราศจากรากฐานตาม “ธรรมชาติ” ที่ “เป็นจริง” รองรับ หรือ “ความจริง” อื่นๆ ก็แล้วแต่ เมื่อประกอบกับ “อหังการ-มมังการ” ในฐานะมี “ความเชื่อมั่น” และ “เชื่อมือตนเอง” จึงมักทำให้ “พวกเขา(และเธอ)” มัก “งมงาย” ใน “ความหลง” อยู่เสมอ ทั้งฝ่ายบาปและฝ่ายบุญ

ใครจะคิด ว่าในสังคมสหรัฐอเมริกา “ต้นแบบ” แห่งหนึ่งของ “โรงงานผลิตคนชั้นกลาง” จะยังมีการทรงเจ้าเข้าผีอยู่นับสำนักไม่ถ้วน เช่นเดียวกับปริมาณศาสนาและศาสดาใหม่ ชนิดแปลกประหลาด หรือถึงขนาด “เพี้ยน-หลุดโลก” ชนิดสุดกู่

ใครจะคิด ว่าในสังคมญี่ปุ่น ซึ่งกอบกู้และพัฒนาตนเอง จากการแพ้สงคราม ขึ้นมาเป็นพี่เบิ้มทางเศรษฐกิจอุตสาหกรรม จะมี “คนทุกข์” และสถิติการ “ฆ่าตัวตาย” ติดอันดับต้นๆ ของโลก

ใครจะคิด ว่า “เศรษฐีใหม่-ดารา-นักกีฬายอดนิยม” ทั้งชาวไทยและเทศ หากไม่เป็นสาวกของสำนักประหลาดพิเรนทร์ เป็นศิษย์ของอาจารย์ไสยศาสตร์จอมขมังเวทย์ ก็มักหันหน้าไปพึ่งยาเสพติด อย่างชนิด “งมงาย” อยู่กับ “ความหลง” อย่างอย่างใดอย่างหนึ่งอย่าแทบโงหัวไม่ขึ้น

เช่นเดียวกับ “นักวิชาการ” จำนวนมาก ที่มักหมกมุ่น หรือหลงใหลใฝ่ฝัน ที่จะแสวงหา “คุรุ” หรือ “ครู-อาจารย์” ชนิด “ขลังเป็นพิเศษ” ทั้งทางฤทธิ์เดช หรือทางปัญญา ซึ่งน่าจะสามารถ “รองรับ” ความ “เชื่อมั่น” ของตนได้ อย่าง “ไม่ขัดแย้ง” และยังช่วยส่งเสริมให้ตน สามารถ “แสดงความเหนือกว่าผู้อื่น” ไปได้ด้วยพร้อมๆ กัน

คนเหล่านี้มักเชื่อมั่นว่าตนเองก็มี “ศรัทธา” และมี “ศาสนา” เช่นเดียวกับ “บรรพบุรุษ” เช่นเดียวกับที่คนชั้นสูงและคนชั้นต่ำ “มี” หรือ “เคยมี”

หากที่ตน “ค้นพบ” หรือ “ร่วมสถาปนา” ขึ้น จะต้อง “ดีกว่า” หรือ “เหนือกว่า” ที่ “เคยเป็นมา” ไม่มากก็น้อย...

นี่ก็เข้าพรรษาแล้ว ท่านผู้อ่านลองสังเกตเล่นๆ กันบ้างดีไหม? ว่า “คนชั้นกลาง” ข้างๆ ตัวท่าน

เขา(และเธอ) “ศรัทธา”และ “แสวงหา” กันอย่างไร?